internet, bazen..

merhaba. duygusal bir geri dönüş yaptığımı biliyorum. yani üzerinizde ne kadar etki yarattı bilmiyorum ama ben resmi gördüğüm dakikadan itibaren bütün duygularımı kaybettim. hiç bi' şey hissetmiyorum. neyse, evet, ne diyordum; biraz hüzünlü bir geri dönüş oldu ama dönmemin bu hüzünle hiç bi' alakası yok. tamamen unutkanlıkla ilgili. "a bizim blog vardı lan." cümlesini unutmamla tekrar hatırlamam biraz uzun sürdü sadece.

resimle ilgili söyleyeceğim tek şey: "ne gereği vardı ki şimdi... yani.."

Klişeyse Klişe

Facebook'ta yapılan her değişikliğe benzer tepkiler verilir ama ben bu zaman tüneli olayını hala kavrayamadım şahsen. Çok uğraştım ama kavrayamadım...

imdat çekicem

aaah sevgili feysbuk... tam "tamam artık blog'a yazmalık hiçbir şey gelmiyor aklıma. hepsini tükettim." dediğim anda ana sayfana girmem, haber kaynağına şöyle bir bakmam her şeyin değişmesini sağlıyor... belki de nefretten besleniyorum, belki de iğrenç bir insanım, belki de durmadan, insanların söylediği en ufacık saçma lafı bile unutmamam ve ölümüne dalga geçmem yüzünden cehennemlik olacağım, ama yine de bu çok eğlendiğim gerçeğini değişmiyor. gülümsüyorum şu an, ve diyorum ki "tanrı türk'ü kararsız facebook arkadaşlarından korusun..."



aşk konusunda kararını apansızca değiştirmen, beni güldürse de bon jovi'yi kızdırmış epey sanırım:








(bonus not: o kadar kararsızlık falan diyince benim kafamda bi de serbest çağrışımla şu şarkı çalmaya başladı biricik gönül dostlarım:

http://fizy.com/#s/13qts5

hep beraber bi süre gözlerimizi kapatıp dinlesek mi naapsak?)